Kazimierza Wielka: najmniejsze powiatowe miasto w świętokrzyskiem
Luk123KW/(CC BY-SA 4.0)/https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/
Kazimierza Wielka leży nad malowniczą rzeką Nidzicą, dodając temu miejscu niepowtarzalnego uroku. To idealne miejsce na relaksujący spacer wśród zabytkowych kamienic i urokliwych uliczek, które przeniosą cię w przeszłość. Miasto zachowało swoją autentyczną atmosferę, dzięki czemu możesz poczuć magię dawnych czasów.
REKLAMA
Tego szukamy w Kazimierzy Wielkiej
Przekonaj się, co kryje się pod najczęściej wyszukiwanymi frazami internautów, takimi jak: Kazimierza Wielka praca, Kazimierza Wielka pogoda, Kazimierza Wielka, retro Kazimierza Wielka, busy Kazimierza Wielka Kraków.Jeśli jesteś osobą, która chce dowiedzieć się czegoś więcej o Kazimierzy Wielkiej, tutaj możesz przeczytać kilka słów o jej historii.
Kazimierza Wielka, znajdująca się w województwie świętokrzyskim, a do 1998 r. kieleckim, to miasto powiatowe leżące w powiecie kazimierskim. Jest siedzibą gminy Kazimierza Wielka i malowniczo usytuowana nad rzeką Nidzicą. Warto zaznaczyć, że jest najmniejszym miastem powiatowym w województwie świętokrzyskim oraz czwartym najmniejszym miastem powiatowym w całej Polsce.
W roku 1595 Kazimierza Wielka znajdowała się w powiecie proszowskim województwa krakowskiego i była własnością kasztelana małogoskiego Sebastiana Lubomirskiego.
Miasto leży w południowo-wschodniej części Niecki Nidziańskiej, która wchodzi w skład Wyżyny Małopolskiej, zwanej również Płaskowyżem Proszowickim. Kazimierza Wielka położona jest w dogodnym miejscu na międzywojewódzkim szlaku komunikacyjnym, łączącym Kraków i Busko-Zdrój (DW776), oraz Jędrzejów i Brzesko (DW768). Miasto charakteryzuje się wielokierunkowym układem przestrzennym, z centralnym punktem w kotlinie oraz pobliskimi zespołami stawów, które dodają uroku temu miejscu.
Pod względem historycznym, Kazimierza Wielka jest związana z Małopolską, wchodząc w skład dawnej ziemi krakowskiej.
Pierwsze ślady osadnictwa w rejonie Nidzicy i Małoszówki pochodzą sprzed około 6000 lat. W okresie neolitu na tych ziemiach żył lud, który wznosił wielkie grobowce zbudowane z drewna i ziemi. Znaleziska archeologiczne takie jak te odkryte w pobliżu Kazimierzy Słonowic świadczą o istnieniu największego tego typu kompleksu w Europie Środkowej.
W epoce brązu, około 1600 do 1500 p.n.e., tereny współczesnej Kazimierzy Wielkiej zamieszkiwali ludzie z tzw. kultury trzcinieckiej. Z tego okresu pochodzą charakterystyczne kurhany, z których jeden został odkryty na wzgórzu Wieszczonka w miejscowości Jakuszowice. Odnaleziono także inne znaleziska archeologiczne, które wskazują na kontakty miejscowej ludności z przedstawicielami innych kultur.
Pierwsza pisemna wzmianka o Kazimierzy Wielkiej pochodzi z 1320 r., kiedy to wieś została zapisana jako Cazimiria za panowania króla Władysława Łokietka. W XIV i XV wieku Kazimierza należała do rodziny Kazimierskich z herbu Biberstein i znajdowała się na granicy dawnych ziemi sandomierskiej i krakowskiej. Wieś była siedzibą rodową Kazimierskich, którzy otrzymali ją w darze od Władysława Łokietka za wierną służbę, zwłaszcza za pomoc w walce z Henrykiem IV Probusem, który był jednym z głównych konkurentów do władzy w księstwie krakowskim (1288–1290).
W latach 60. XVI wieku Kazimierza Wielka stała się siedzibą Braci Polskich. W XVI wieku wieś Kazimierza Mała oraz sąsiednie Jakuszowice znajdowały się w powiecie wiślickim województwa sandomierskiego, podczas gdy Kazimierza Wielka w powiecie proszowickim województwa krakowskiego. W 1595 r. wieś była własnością kasztelana małogoskiego Sebastiana Lubomirskiego.
Przez długi czas Kazimierza Wielka była siedzibą jednego z najludniejszych dekanatów i parafii w diecezji krakowskiej. Pod koniec XVIII wieku stała się własnością rodu Łubieńskich. W 1815 r. miejscowość znalazła się w granicach Królestwa Kongresowego. W 1845 r. powstała tam jedna z pierwszych cukrowni w Królestwie, zbudowana przez hrabiego Łubieńskiego. W okresie międzywojennym Kazimierza została połączona koleją wąskotorową z Kocmyrzowem.
W czasie II wojny światowej, 5 września 1939 r., w Kazimierzy doszło do walki z Niemcami, w której zginęło 60 żołnierzy 55 Dywizji Piechoty. W 1944 r. miejscowość znalazła się w granicach Republiki Pińczowskiej.
Po wojnie w Kazimierzy rozwijał się drobny przemysł spożywczy. W 1954 roku miejscowość uzyskała status osiedla miejskiego, a w 1959 r. prawa miejskie. Od 1956 r. była siedzibą powiatu. W latach 60. i 70. XX wieku miasto przeżyło gwałtowny rozwój dzięki inicjatywom mieszkańców i ówczesnych władz. W 1985 r. miastu przyznano Krzyż Partyzancki za udział jego mieszkańców w podziemiu antyhitlerowskim.
Zaprzyjaźnij się z Twoim Miastem, aby być na bieżąco z:
Informacjami
Prognozą pogody
Danymi statystycznymi
PRZECZYTAJ JESZCZE